a miało byc tak pięknie...

Był taki piękny dzień chciałam się pochwalić moimi zdjęciami z dzisiaj, ponieważ WRESZCIE kupiłam lustrzankę. :)  ale jest pewna sprawa która obecnie siedzi mi w głowie, a dokładniej to siedzi mi w sercu, w centralnym jego punkcie.

Mój humor legł w gruzach gdy w radiu usłyszałam "Laudade" Chris'a Rea. Jako, że lubię oglądać wyścigi F1 jest wzruszona a nie jest to częste zjawisko. Historia to nie jest moja mocna strona, nawet jeżeli chodzi o dziedziny życia które lubię. Muszę się przyznać że pierwszy raz zagłębiłam się w historię Ayrton'a Senny. Obiło mi się parę razy to imię o uszy, ale nigdy jakoś konkretnie, a dzisiaj jest jego 19. rocznica śmierci. Urodziłam się rok później, więc usprawiedliwiam tak swoją niewiedze na jego temat.

Tyle lat minęła o pamięć o Nim wciąż żywa. Ciekawe o ilu obecnych gwiazdach, sportowcach czy zespołach pamiętać będą miliony mimo upływu czasu.
Tutaj jest dłuższy artykuł na Jego temat:
 http://sokolimokiem.tv/?p=7258
Pewnie jakaś część uważa że jest sam sobie winien. Przecież świadomie startował w wyścigach mimo zagrożenia jakie stanowiły bolidy. (które wyglądają jak zabawki w porównaniu do obecnych) Pytanie nasuwa mi się samo na mysl czy byłby szczęsliwy gdyby zostawił wyścigi? Przecież to jest jego zycie. Wczoraj podobno na polskich drogach zginęło 12 osób, a przecież żyją spokojnie jak miliony innych ludzi.
Może i jestem idealistką, ale obecnie nie wyobrażam siebie jako osoby która żyje tylko pracą i domem (ewentualnie rodziną).

Marzy mi się kiedyś oczesniczenie w wyścigu F1. Na razie próbuję namówić rodziców na prawko na motor ale szans nie ma. Będe musiałam na nie sama zarobić, ale na to mam jeszcze czas...