Skra Skra Skra cz.2

W głowie nadal siedzi mi ten MECZ.  Jak się cieszę, że na niego pojechałam. Nabrałam tyle energii na życie. Podziwiam osoby żyjące z włąsnej pasji. Oglądanie sportu bez upomnień mojej mamy, ze mam byc cicho jest wprost nie do opisania. Lubię wyjazdy z Tatą. Jestem przykładem córeczki tatusia i dobrze mi z tym.

 

 

 

Uświadomiłam sobie, że strasznie żałuję iz jestem taką kateką w sporcie. Może jak bym sie do czegoś przylożyła, to może do czegos bym doszła, choćby do szkolnej drużyny. A nie tylko kolejna osoba w dzienniku, o której po skończeniu szkoły nikt nie będzie pamiętal.

 

 

 

 

Teraz już nie rozmawiam sama ze sobą. Po prostu rozmawiam z Michałem, który wisi na moich drzwiach. Teraz marzy mi się mecz naszej reprezentacji. Wtedy będzie jeszcze trudniej z biletami i cena będzie stanowczo wyższa.

 

 

 

 

Ach ta trzynastka. Na rozgrzewce stałam przy boisku i cykałam fotki, a tu nagle piłka od Winiara. Cała przyjemnośc po mojej stronie jak oberwałam. Dziewczyna obok mnie oberwała  z całej siły w twarz od Alexa.

 

 

 

Nabrałam motywacji. Muszę wziąć się za siebie. Koniec tego dobrego. Od wczoraj koniec z czekoladą i batonami oraz ćwiczenia. Na w-f bez obijania się no i codziennie 6 Weidera. Nie ma żadnych ustepów od tych zasad. Na szczęście nie dostałąm kalendarza adwentowego. Co z jednej strony mnie cieszy, ale z drugiej znaczy że jestem za stara na tradycyjne boże narodzenie.

 

 

Na koniec autograf Dante Boninfante. Nowy w zespole, lecz Włoch grający we włoskiej reprezentacji na igrzyskach w Londynie.